Kakofonie

Ik word mijn hoofd ingezogen door het stemmetje: Het gaat je niet lukken.
Je hebt nu te kort tijd. Hoe wil je dat doen? Je hebt de woorden niet.
Nu, ik ben gaan zitten om een nieuw e-book te schrijven.
Ik zeg mijzelf rust te willen, want dan weet ik dat het wel in mij omhoog
borrelt wat ik wil schrijven, wat ik wil delen.

Mijn hoofd overstemt de boel, er ontstaat een kakofonie sfeer in mijn hoofd.
Ja, ik vind het spannend om te schrijven.
Dat maakt dat het stemmetje in mijn hoofd de aandacht opeist.
Er komt een onrustig gevoel op, dat door heel mijn lichaam trekt.
Druk en spanning in mijn hoofd.
Zo komen er geen woorden, laat staan zinnen, in mij op.
De borrelende bron in mij. Ik heb geen verbinding.
Mijn lichaam is buiten spel gezet. Een impasse.

Plankenkoorts
Het hoofd heeft krampachtig het stuur vast. Het sputtert, het wil niet falen.
Zo gaat het nog wel eens. Als ik met iets ga beginnen waar ik nog niet zo vertrouwd mee ben.
Het is mij nog niet voldoende eigen, niet genoeg herkenbaar.
Zoals een artiest die goed voorbereid toch zenuwachtig is voor hij het podium op gaat.
Plankenkoorts. Dat zet het lichaam buiten spel.
Waar het lichaam dan weer met onrust op reageert. Het wil juist verbinding.
Het hoofd denkt dat het er alleen voor staat.
Doet jouw hoofd dit ook wel eens?

Maatjes
Het hoofd mist de verbinding met zijn maatjes, het hart en de buik.
Waardoor het zich zo gedraagt. Wanneer mijn hoofd samenwerkt met het liefdevolle hart
en mijn invoelende buik weet ik, dan verandert de dictator in een inspirerend leider.
Ik noem ze wel de drie ikken.
Mijn hoofd de grote ik, mijn hart, de midden ik en mijn buik, de kleine kern.
Ze kunnen elkaar niet missen, ze kunnen niet zonder elkaar.
Ze willen samen in verbinding zijn, samen ondernemen.
Een lieve innige vriendschap met elkaar.
Vriendschap met jezelf. Dat is ook waar ik in mijn nieuwe e-book over ga schrijven.
Graag wil ik mijn kennis hierover met je delen.

Samen de handen aan het stuur
Ik sta op en leg mijn handen op mijn buik.
Adem een aantal keren bewust naar mijn buik.
Dan breng ik hem gaandeweg rustig in beweging.
Kleine cirkels met alleen mijn buik, mijn heupen.
Mijn aandacht zakt gelukkig weer mijn lichaam in.
Ik zak met mijn aandacht mijn buik in. Bewust adem ik naar mijn buik in.
Adem via mijn rechterbeen naar beneden, mijn rechtervoet uit.
Ik herhaal dit een aantal keer afwisselend uitademend in het rechter en linker been.
Mijn hoofd wordt weer zacht en nieuwgierig.
Zo kom ik weer samen thuis in mezelf.

Hoe kom jij weer thuis bij jezelf?

Ik help je graag met liefde thuis te komen in jezelf.